Piątek, 11 października 2024
Conchitas a la parmesana. Sudado de pescado. Lomo saltado. Jeszcze kilka lat temu nigdy nie słyszałem o tych potrawach. Byłam zupełnie nieświadoma tego, co w ostatnich latach określa się mianem jednej z najlepszych kuchni na świecie, dopóki nie poznałam mojego w połowie peruwiańskiego męża i nie odkryłam Peru po raz pierwszy. Wkrótce odkryłam kraj bujnej dżungli, ukrytych ruin, mistycznych cytadeli, świętych szczytów, żywych tkanin, żywiołowych festiwali, gościnnych ludzi i niesamowitego jedzenia.
Bezpretensjonalna, ale wyrafinowana, tradycyjna, ale innowacyjna, kuchnia peruwiańska jest po prostu wspaniała. Istnieje kilka podstawowych produktów, takich jak kukurydza, ziemniaki i biały ryż, które prawdopodobnie pojawią się na stole podczas każdego posiłku, ale jedzenie jest niezwykle zróżnicowane i regionalne. Różnorodność ta odzwierciedla trzy główne strefy geograficzne Peru (Andy, wybrzeże i dżungla) oraz historycznie kosmopolityczne korzenie kultury peruwiańskiej. Pod rządami kolonialnymi Hiszpanii do Peru przybyli imigranci z Azji, Afryki i Europy, którzy wprowadzili nowe smaki i składniki do rdzennej kuchni. Ta fuzja rdzennych tradycji przedinkaskich i inkaskich z różnymi wpływami międzynarodowymi ukształtowała to, co znamy jako kuchnię peruwiańską.
Każde danie jest ucztą dla oczu. Jasne kolory - żółty, czerwony, pomarańczowy - sprawiają, że jedzenie jest jeszcze bardziej zachęcające. Niezbędnym elementem nadającym potrawom piękny kolor i wspaniały smak są ajíes, ostre papryczki, które uprawia się w obu Amerykach od około 7000 lat. Z ponad 300 odmianami ajíes stanowią serce kuchni peruwiańskiej, a prawie każdemu peruwiańskiemu daniu towarzyszy pasta z ajíes: niektóre pikantne, inne łagodne, ale wszystkie bardzo kolorowe i pełne smaku. Pasty te potrafią ożywić nawet najprostsze danie. Dwie z moich ulubionych peruwiańskich chili to ají amarillo i rocoto. Ají amarillo, żółto-pomarańczowa, średnio ostra papryczka chili, jest prawdopodobnie najbardziej rozpowszechnionym i najważniejszym składnikiem kuchni peruwiańskiej. Papryczki rocoto, czerwone, zielone lub żółte, mogą przypominać małe papryczki, ale są niezwykle ostre!
Trudno jest znaleźć świeże ají amarillo i rocoto w amerykańskich supermarketach, ale można je łatwo znaleźć mrożone lub w słoikach w wielu sklepach spożywczych Ameryki Łacińskiej. Nie kupuj gotowych past; bardzo łatwo jest zrobić własną. Kup całe słoikowe (lub mrożone) papryki, odsącz je (lub rozmroź, jeśli używasz mrożonych), przekrój na pół, usuń żyłki i nasiona (zachowaj kilka nasion, jeśli lubisz ostry sos, ale uważaj na rocoto!), a następnie zmiksuj je w blenderze z odrobiną octu i oliwy z oliwek.
Teraz, kiedy już poznaliśmy ajís, możemy przejść do przepisów! Jest tak wiele spektakularnych dań, że trudno wybrać jedno ulubione, ale oto dwa podstawowe.
Rodzina mojego męża pochodzi z Trujillo, pięknego kolonialnego miasta na północnym wybrzeżu Peru. To właśnie tam jadłam najlepsze ceviche - ryby marynowane i "gotowane" w soku z limonki. Ceviche, które zostało uznane za część dziedzictwa narodowego Peru, podaje się zwykle ze słodkimi ziemniakami lub choclo - białą andyjską kukurydzą o bardzo dużych, żujących ziarnach. Zwykle podaje się je tylko do obiadu, aby zapewnić jego świeżość. Peruwiańczycy piją pyszną marynatę z resztek cytrusów, która znana jest jako leche de tigre (mleko tygrysa).
4 porcje
Po długim dniu wędrówki po majestatycznych ruinach Inków w Machu Picchu, w miasteczku Aguas Calientes czekał na nas ogromny talerz lomo saltato. To danie - z delikatnych, soczystych pasków wołowiny marynowanych w sosie sojowym i gotowanych z cebulą, plastrami pomidorów i smażonymi ziemniakami - jest przykładem chińskiego wpływu na kuchnię peruwiańską.
4 do 6 porcji
Komentarze (0)